تفریحات یکی از نیازهای اساسی انسان امروزی است که نقش مهمی در سلامت جسمی و روحی افراد دارد. توجه به تفریحات در جامعه مهارت های اجتماعی افراد را توسعه بخشیده و کیفیت زندگی جمعی را بهبود می بخشد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار جمعی از اقشار مختلف بانوان فرمودند: رویکرد تمدن غربی در مبحث بسیار مهم و حیاتی زن در دو عامل سودجویی و لذت‌جویی خلاصه می‌شود.

محمد مهاجری نوشت: بی‌حجابی به عنوان یکی از مظاهر فرهنگ ناصحیح، وقتی به مساله اول کشور تبدیل می‌شود قابل حل نخواهد بود. تا زمانی که تصمیمی منطقی و فراگیر اتخاذ نشود، ظاهرا چاره‌ای نیست جز اینکه بنا را بر مدارا و آسان‌گیری بگذاریم.

استانداری کهگیلویه و بویراحمد بیانیه‌ای در خصوص عفاف و حجاب صادر کرد.

نماز جمعه این هفته شهرستان بهمئی به امامت حجت الاسلام صلواتی اقامه شد.

در سال‌‌‌‌های اخیر به دلیل گسترش فضای مجازی و دسترسی بیشتر مردم به اطلاعات گوناگون و از سویی وجود سه ویژگی در این رویکرد شامل «حجم زیاد»، «سرعت بالای انتقال» و «گوناگونی اطلاعات»، باعث شده تا افراد در تجزیه و تحلیل داده ها با بحران مواجه شوند و به عبارتی اصلاً فرصت تجزیه و تحلیل اخبار و اطلاعات را پیدا نکنند.

نماز عبادی سیاسی جمعه لنده با رعایت پروتکل های بهداشتی به امامت حجت الاسلام سید هدایت محمودی اصل اقامه شد.

در مقابل کار، بیکاری است که کوچک ترین اثرش این است که‏ احترام و شخصیت انسان را پیش دیگران و پیش خودش از بین می‏ برد ...

این روزها بر سردر اکثر فروشگاه ها و مغازه های استان اسامی نوشته شده که از واژه های خارجی و مخصوصا انگلیسی گرفته شده است.

نایب رییس مجلس شورای اسلامی با انتقاد از رویه غلط برخی مسوولان در قبال تذکرات رهبری، گفت که پس از تذکر رهبری درباره یک موضوع مدیران به جای صدور بخشنامه، اقدامات عملی عاجل برای رفع آن کاستی انجام دهند.

مدیرکل سازمان تبلیغات اسلامی کهگیلویه و بویراحمد از وجود بیش از 1000 مسجد و 2000طلبه ملبس در این استان خبر داد.

آمدن ما به ایران با جنگ تحمیلی همراه شد و زمانی که آموزش‌های لازم برای حضور در جبهه‌های نبرد را دیدم، به دلیل بیماری نتوانستم در خط مقدم حاضر شوم و حسرت حضور در میادین نبرد در دلم باقی ماند تا اینکه فرزندم عدیل در جبهه‌های محور مقاومت در سوریه حضور یافت و توانست با شهادتش از ما سبقت گیرد.

دولت ها در این جا دو وظیفه به عهده دارند که عموما نسبت به آن ها بی توجه هستند. محرکات جنسی را به خوبی کنترل نمی کنند و راهکار مناسبی نیز برای پاسخ به نیازهای طبیعی غریزه جنسی به مرحله اجرا در نمی آورند.

آمریکا در ظاهر و باطن، شمشیر را برای ایران از رو بسته است، خواه بلوف باشد یا نه. از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا، برخی احساس خطر کرده اند.

 پایگاه خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir، مهر نوشت: دبیر شورای نگهبان گفت: انتخابات امسال با دوره های قبل تفاوت دارد و شکست خوردگان میدان سیاست کمر بسته اند تا مجلس و خبرگان را قبضه کنند. احمد جنتي در همايش سراسري ائمه جمعه گفت: فريضه امر به معروف و نهي از منكر روي زمين مانده است و نبايد اين فريضه را دست كم بگيريم و دولت بايد توجه جدي به آن داشته باشد چراكه ميتواند جلوي خيلي از مسائل را با اين فريضه مانند اسراف هاي اقتصادي بگيرد. وی افزود: امروز ما در يك حالت جنگ رواني هستيم كه يكي از راه هاي مقابله با آن و همچنين فرهنگ غربي امر به معروف است. دبیر شورای نگهبان در بخش دیگری از سخنانش گفت: انتخابات امسال با دوره هاي قبل تفاوت دارد و شكست خوردگان ميدان سياست كمر بسته اند تا مجلس و خبرگان را قبضه كنند. وی تاکید کرد: اهميت انتخابات خبرگان خيلي مهتر از انتخابات مجلس است و قابل قياس نيست زيرا با موضوع رهبري ارتباط دارد. جنتی ادامه داد: آنها كمر بسته اند خبرگان را قبضه كنند و مي خواهند اكثريت يا يك اقليت سر و زبان دار را در خبرگان داشته باشند. امام جمعه موقت تهران اظهار داشت: مساله شوراي رهبري كه مطرح كرده اند خيلي زشت و مضر و خلاف قانون اساسي است و من تعجب مي كنم كه چرا اين مساله را مطرح مي كنند؟! وی ادامه داد: اگر تا الان نظام سرپا بوده است به اين دليل است كه رهبري نظام يك نفر است زيرا قدرت با شوراي رهبري شكسته مي شود. شوراي رهبري اصلا نشدني است و كارايي و توان ندارد. آیت الله جنتی گفت: هدف ديگر اينها تضعيف قدرت رهبري است. مي خواهند قدرت مطلقه رهبري را بگيرند و قصد دارند مدت آن را كم كنند و مي گويند چه كسي گفته رهبري بايد مادام العمر باشد؛ ببينيد چه نقشه هاي شوم و شيطاني دارند؛ اصلا مي خواهند اختيارات رهبري را محدود كنند. دبیر شورای نگهبان گفت: برخي از اين كساني كه براي انتخابات ثبت نام كردند براساس نتيجه برخي استعلامات، مشخص شده قمار باز و مشروب خوار هستند.

عاشورا نه تنها یک انقلاب است بلکه به دلیل جنبه های سیاسی ، فرهنگی ، عقیدتی و وجه نرم آن به عنوان عالی ترین انقلاب در دل ملت ها ثبت شده و اثرات آن مرزهای عقیدتی ، ملی ، نژادی و قومی را درنوردیده است

نشاط اجتماعی از دیدگاه اسلامی و فرهنگ بومی ایرانی به معنی ایجاد فضای بی بند وباری فرهنگی اجتماعی نیست. به گزارش سایت تحلیلی خبری آوای دنا  avayedena.com ،با توجه به فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری در جمع دانشجویان کشور، خبرنگار آوای ماغر در این زمینه مصاحبه ای با دانشجوی کارشناسی حقوق و جوان برترفرهنگی شهرستان بهمئی داشت که در ادامه بیان می شود. عباس مشیری در پاسخ به این سوال که " نظر شما درخصوص تحلیل رهبری درباره سوء استفاده ازبهانه های همچون افسردگی جوانان ایرانی چیست؟"گفت: بعضی افراد که مدعی افسردگی جوانان هستند ،نشاط و شادی را توام با ابتذال می دانند که این مسئله در جامعه ایرانی و بین جوانان مقید به جمهوری اسلامی جایگاهی ندارد. مشیری تصریح کرد:جوان ایرانی را باید با معیارهای فرهنگ کشور ایران سنجید. براساس معیارهای حاکم در این کشور، جوان ایرانی مشتاق تلاش و آماده ایثار است و با نگاهی وسیع و عمیق به سمت جلو پیش می رود. دانشجوی کارشناسی حقوق افزود: در فرهنگ غرب که جوان از لحاظ روحی و معنوی به چیزی وابستگی و دلبستگی ندارد یا امکان حضور در جلسات معنوی برایش میسر نیست جوانانشان دچار نوعی مخدر روانی هستند که برای درمان آن به سراغ موسیقی می رود. مشیری افزود: اما ذکر این نکته الزامی است که اگر عده ای خواهان درک وضعیت روحی جوانان ایرانی هستند باید در شبهای قدر روز قدس و یا سایر برنامه های ملی و مذهبی شاهد حضور بی نظیر جوانان ایرانی در این عرصه ها باشند، جوانانی که با هر تیپ و قیافه ای محکم و ثابت قدم از آرمانهای اسلام دفاع می کنند. این جوان برتر فرهنگی بهمئی در پاسخ به این سوال که« ورود امام خامنه ای به حوزه افسردگی و نشاط جوانان را چگونه تحلیل می کنید»؟،گفت:حضرت امیر(ع) قلب نوجوان را مانند زمین كاشته نشده ولى آماده بذر پاشى می‌داند كه اگر آن چه را كه باعث سعادت و كامیابى یك جوان است، بذر افشانى نكنیم، خواه ناخواه دیگران بذرافشانى خواهند كرد. مشیری ادامه داد:در نظر پیامبر (صلى الله علیه وآله)، دوران جوانی آن‌چنان مهم و ارزشمند است كه به ابوذر غفارى دستور می‌دهد تا این فرصت طلایى را به عنوان غنیمت تلقى كرده و از آن كاملا بهره بردارى كند و می‌فرماید: «یا أباذر اغتنم شبابك قبل هرمك.اى ابوذر از جوانى خود پیش از فرا رسیدن دوران پیرى كاملا استفاده كن» وی گفت:اگرچه سخنان صریح امام خامنه ی در سالهای گذشته در خصوص عدم جواز ترویج موسیقی در دانشگاه ها و انتقاد از این روند جز معروفترین مواضع ایشان در حوزه فعالیت های فرهنگی دانشگاه است، اما گویا بازگشت جریان خاص به بدنه دانشگاه ها و جامعه باعث شده است تا مشکل دوباره عود کرده و نیاز باشد تا ایشان یک بار دیگر تذکری جدی و صریح را خطاب به مسئولان مربوطه بیان کنند.  مشیری در پاسخ به این سوال خبرنگار ما که آیا برگزاری برنامه های متعدد کنسرت و برخی از ایده های خاص فرهنگی به بهانه ایجاد نشاط در جامعه را درست می دانید؟گفت:برخی معتقدند نشاط اجتماعی همان چیزی است که در جوامع غربی دیده می شود و به نوعی باید از همان راهها برای گسترش شادابی عمومی استفاده کرد،از دید این تفکر ، گروه های عمومی خیابانی در کنار وضعیت اقتصادی خوب و همچنین دادن آزادی بی حد و حصر فرهنگی می تواند پیشرفت جدی در نشاط عمومی به وجود آورد ، اما نه تنها اینطور نیست بلکه بنا به نظر برخی کارشناسان، نشاط اجتماعی در قالب فرهنگ بومی ایرانی - اسلامی محقق می شود. این فعال فرهنگی خاطرنشان کرد:نشاط اجتماعی از دیدگاه اسلامی و فرهنگ بومی ایرانی به معنی ایجاد فضای بی بند وباری فرهنگی اجتماعی نیست. وی با اشاره به لزوم توجه به نشاط اجتماعی در قالب ایرانی- اسلامی و توجه به پایه های این نشاط در قالب بومی می توان به یک نمونه از این پایه ها مثال زد و گفت: هم در فرهنگ اسلامی و هم در ریشه های اجتماعی ایرانیان ، بنیان خانواده عامل مهمی برای امید و شور زندگی در یک فرد است. مشیری افزود:برخلاف فرهنگ غربی ، در فرهنگ اسلامی- ایرانی ،امید و نشاط در یک فرد با گروه ها و اختلاط و جشن ها و میهمانی آنچنانی به وجود نمی آید. مشیری ادامه داد :همچنین، در فرهنگ اسلامی- ایرانی هرچه در جامعه بنیان خانواده بیشتر قوی شود بیانگر شادابی عمومی است. وی گفت: لازم به ذکر است که یک جوان ایرانی به طور ذاتی و به دلیل تعلق خاطر به مسائل اخلاقی نمی تواند مانند یک جوان غربی باشد و تمام نشانه های نشاط اجتماعی در فرهنگ اسلامی – ایرانی در قالب خانواده و پایبندی به بنیان این مهم تحلیل می شود. این فعال فرهنگی در پایان گفت: هرزمان آمار تشکیل بنیان خانواده در جامعه سنتی ایرانی- اسلامی افزایش یابد می توان گفت هم نشاط عمومی ایجاد شده و هم پیش زمینه های نشاط یعنی امید به زندگی گسترش یافته است.

سایت تحلیلی خبری آوای دنا  avayedena.com: وزیر امور خارجه ایران یکی از وزرای دولت یازدهم بود که به دلایل مختلف بسیار مورد متوجه رسانه‌ها و مردم قرار گرفت. دیروز سالگرد تولد ۵۵ سالگی محمدجواد ظریف بود و روزنامه ایران گفت‌وگویی با محمدجواد ظریف در سالروز تولد ایشان داشته که در ادامه می خوانیم. * در آغاز بهتر است بدانیم که شما در چه سالی و در چه شهری متولد شدید؟– من در هفدهم دی ۱۳۳۸ در تهران متولد شدم. مادرم دختر مرحوم حاج میرزا علی نقی کاشانی از تجار بزرگ تهران و پدرم از تجار به‌نام اصفهان بود. * در کدام محله تهران زندگی می‌کردید؟– خانه ما بین خیابان کاشان و خیابان کمالی، پشت باغ شاه سابق بود؛ خانه‌ای بزرگ و قدیمی که تا بعد از فوت پدرم آن را داشتیم. بعد از ایشان نگهداری آن خانه برای مادرم مشکل شد. در شش سالگی، چند ماهی به اصفهان رفتیم و من در دبستان کار مشغول شدم اما خیلی زود به تهران بازگشتیم و با آغاز سال تحصیلی بعد من به دبستان علوی رفتم. فکر می‌کنم کلاس دوم دبستان بودم که اولین سخنرانی‌ام را در روز عید غدیر انجام دادم. این شد که از همان ابتدا به نوشتن متن و سخنرانی عادت کردم. * پدرتان در چه سالی به رحمت خدا رفت؟– پدرم در سال ۱۳۶۳ مرحوم شدند. همسرم دو ماهه باردار بود که ایشان از دنیا رفتند. آن زمان من در آمریکا بودم و متأسفانه نتوانستم برای مراسم پدرم به ایران بازگردم. * دوران کودکی شما مصادف با کدام تحولات سیاسی و اجتماعی در ایران بود؟– من در خانه تنها فرزند بودم و هیچ هم‌بازی‌ای نداشتم. از طرفی خانواده ما به شدت محافظه‌کار بودند. * به لحاظ سیاسی؟ – از همه لحاظ. ما در منزلمان تلویزیون و رادیو نداشتیم. پدرم رادیو را در کمدی می‌گذاشت و در آن را قفل می‌کرد. فقط برای شنیدن دعای سحر ماه مبارک رمضان از آن استفاده می‌کرد.* با اینکه توان مالی خرید تلویزیون را داشتید.– بله. بیش از اینها توانایی مالی داشتند، اما به علت اعتقاداتی که داشتیم، تلویزیون خریداری نشده بود. فکر می‌کنم تا ۱۵ سالگی به سینما نرفتم. علاوه بر این روزنامه‌ای هم در خانه ما پیدا نمی‌شد. پدر و مادرم اجازه رفت و آمد را نیز به من نمی‌دادند. * با دوستان؟– اجازه رفت و آمد با هیچ‌کس را نمی‌دادند. من فقط هر روز صبح به مدرسه می‌رفتم. حتی پدرم برای کنترل بیشتر، به باغبان خانه سپرده بود که مرا تا ایستگاه اتوبوس مدرسه همراهی کند. لذا در کودکی بسیار از جامعه دور بودم. البته به خاطر گرایش‌های شخصی و مطالعه خودم، کم و بیش از اوضاع جامعه باخبر می‌شدم. مثلاً در آن زمان به تازگی حسینیه ارشاد افتتاح شده بود و مرحوم شریعتی در آنجا صحبت می‌کرد. من نیز برای بعضی سخنرانی‌هایم به هر طریق ممکن از کتاب‌های مرحوم شریعتی استفاده می‌کردم. در آن مقطع کتاب‌های زیادی می‌خریدم که خواندن بعضی از آنها نیز در آن زمان ممنوعیت داشت. * در همان شرایط خانواده شما بیشتر به کدام طیف سیاسی گرایش داشتند؟ منتقدانی مانند جلال آل‌احمد، مرحوم شریعتی، گروه‌های اسلام‌خواهی مانند حزب مؤتلفه اسلامی یا گروه‌ها و جریانات ملی، همانند جبهه ملی ایران؟– هیچ‌کدام. پدربزرگ من در زمان مرحوم مصدق از لحاظ اقتصادی به ایشان کمک می‌کرد. از طرفی ایشان با مرحوم کاشانی آشنا بود و رفت و آمد نزدیک داشت. اما من در مدرسه با کسانی که گرایش‌های سیاسی داشتند، مانند چند نفر از فرزندان سردمداران حسینیه ارشاد ارتباط داشتم و در هر فرصتی از آنها کتاب می‌گرفتم و می‌خواندم. مرحوم آقای مطهری نیز به مدرسه علوی می‌آمدند، اما من هیچ‌گاه سعادت دیدن ایشان را نداشتم. در مدرسه علوی دیدگاه‌های متدین را مطالعه می‌کردیم. همچنین کسانی که سیاسی‌تر بودند کتاب‌های مرحوم آقای طالقانی را می‌خواندند. به خاطر ندارم دیدگاه‌های ملی‌گرایان در آنجا رواج داشته باشد. * گرایش شما بیشتر به کدام سمت بود؟– بنده کتاب‌های سنتی و انقلابی را همزمان مطالعه می‌کردم و از معدود شاگردان مدرسه علوی بودم که هم در جلسات حجتیه و هم در جلسات انقلابیون شرکت می‌کرد. در مدرسه دو طیف وجود داشت؛ یک طیف حجتیه‌ای بودند و در جلسات مرحوم آقای حلبی که بعضاً در منزلشان تشکیل می‌شد، شرکت می‌کردند. بنده نیز به منزل ایشان می‌رفتم و از طرف دیگر در جلسات بچه‌های انقلابی نیز شرکت می‌کردم. بنابراین فکر می‌کنم قبل از سفرم به آمریکا با هر دو تفکر آشنایی پیدا کردم. * چطور بحث سفر شما به آمریکا در خانواده مطرح شد؟– این عزیمت به اصرار من صورت گرفت. پدر و مادرم مخالفت می‌کردند و بیشتر آمادگی داشتند در صورت ضرورت مرا به انگلیس که به ایران نزدیک‌تر است، بفرستند. خاطرم هست که دعوای خیلی جدی هم بین ما پیش آمد، زیرا پدر و مادرم می‌گفتند کمی صبر کنم تا به لندن بروم. اما من نگران بودم که خیلی دیر بشود. آنجا بود که با رفتنم به آمریکا موافقت کردند. به یاد دارم در این میان با مرحوم پدرم خیلی تندی کردم. خدا از سر تقصیرات همه ما بگذرد. * پس ایده سفر به آمریکا نظر خودتان بود؟– خارج شدن از ایران نظر بنده بود. در سه ماهی که در دبیرستان خوارزمی بودم روزی به مدرسه علوی رفتم تا دوستانم را ببینم. یکی از مربیان مدرسه مرا صدا کرد و گفت که از آنجا بروم، زیرا احتمال دارد برای خودم و مدرسه دردسر درست کنم. حتی یکی از معلم‌های مدرسه خوارزمی بیرون از کلاس به بنده هشدار داد که بیشتر مواظب خودم باشم. من فقط شانزده سال داشتم و طبیعتاً این موارد باعث نگرانی او می‌شد. به همین خاطر برای رفتن به آمریکا به خانواده‌ام اصرار می‌کردم. * یعنی دقیقا در ۱۷ سالگی از ایران خارج شدید؟– سال دوم نظری را تمام کرده بودم. سه ماه از سوم نظری را نیز در مدرسه خوارزمی تجریش گذراندم که در ژانویه ۱۹۷۷ و در زمان حکومت کارتر از ایران خارج شدم. * چه سالی ازدواج کردید؟– در تابستان ۱۳۵۸ به تهران بازگشتم. با مادرم تماس گرفتم که می‌خواهم به ایران بازگردم و ازدواج کنم. به فاصله یک هفته به اصفهان رفتم تا خواهرم را که پانزده سال از من بزرگتر است، ببینم. ایشان نیز خواهر یکی از دوستان خودش را به عنوان دختری متدین و انقلابی، برای ازدواج معرفی کرد. * و این اولین مراسم خواستگاری برای شما بود؟– بله؛ اولین و آخرین. اقامت بنده در ایران سه هفته به طول انجامید. در ماه مبارک رمضان بود که روزی خواهرم آنها را به خانه خود دعوت کرد. دو خانم جوان آمدند، اما من دقت نکردم و حتی متوجه نشدم منظورشان کدام‌یک از آنهاست. مادر و پدرم هنوز در تهران بودند. بنابراین با اجازه آنها همراه خواهر و شوهر خواهرم به خواستگاری رفتیم. ایشان همانطور که فکر می‌کردم، متدین و انقلابی بودند. به یاد دارم در آن جلسه کمی قرآن و حدیث خواندم که ایشان پسندیده بودند. زمانی که به خانه بازگشتیم به مادرم اطلاع دادم که برای تشریفات به اصفهان بیایند. نامزدی‌مان مصادف با شب‌های احیا بود. در آن زمان ایشان ۱۷ سال داشتند و من ۱۹ ساله بودم که ازدواج کردیم. جالب اینکه پسرم نیز در سن ۱۹ سالگی و دخترم در ۱۷ سالگی ازدواج کردند. * به لحاظ فرهنگی چگونه با آمریکایی‌ها کنار آمدید؟– من در دوره دبیرستان به سانفرانسیسکو رفتم. آن زمان دوران اوج حضور ایرانی‌ها در آمریکا بود؛ یعنی بیشترین تعداد دانشجوی خارجی در آمریکا را ایرانیان تشکیل می‌دادند. هر جایی که می‌رفتم، به خصوص در کالیفرنیا، آنقدر حضورشان پررنگ بود که خود را در همان محیط ایرانی حس می‌کردم. فارغ از گرایش‌های مذهبی، در همان دبیرستانی که من ثبت‌نام کردم به اندازه کافی دانش‌آموز ایرانی وجود داشت. * از ملیت‌های دیگر هم بودند؟– چینی‌ها هم بودند. عرب‌ها نیز به تازگی شروع به آمدن کرده بودند، اما ایرانی‌ها جو غالب را تشکیل می‌دادند. در مجموع در طول دوران دانشجویی‌ام تنها یک بار به همراه دوستان به منزل معلم دبیرستانمان دعوت داشتیم و یک بار نیز برای ناهار میهمان یکی از استادهای دانشگاه بودیم. به جرأت می‌توانم بگویم که فقط همین دو بار بود که به محیط آمریکایی وارد شدم. نزد معلم دبیرستان سالاد خوردیم و نزد آن استاد دانشگاه نیز چون با فرهنگ اسلامی آشنایی داشت، مقداری پنیر خوردیم؛ چراکه سایر غذاها ذبح شرعی نشده بود. * پس می‌دانستید ذبح اسلامی نشده بود؟– بله، به همین خاطر ارتباط محدودی با آمریکایی‌ها داشتیم. پس از ازدواج نیز ارتباط محدودی داشتیم، تا زمانی که نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد در نیویورک شدم. به خاطر نوع کارم و اینکه باید با محیط آمریکا تعامل داشته باشم، من و همسرم سعی کردیم با آمریکایی‌ها رفت و آمد کنیم. البته بنده حدود ۳۰ سال در این کشور زندگی کردم و فرهنگ این کشور را خوب می‌شناسم. جالب ایناست که اکثر ایرانیانی که در آمریکا زندگی می‌کنند، اسم غذاها و ادویه‌ها را به انگلیسی می‌دادند اما من و هسمرم هنوز نمی‌دانیم. * چون رستوران کم می‌رفتید؟– به رستوران مسلمان‌ها می‌رفتیم یا به رستوران‌هایی که ماهی یا سبزیجات سرو می‌کردند. به خانه آمریکایی‌ها رفت و آمد نداشتیم. به طور کلی حتی رفت و آمدمان در ایران نیز به هر دلیل محدود بوده است، شاید به خاطر اینکه چندان اجتماعی نیستیم. * یعنی این تمایل، برخاسته از تضاد فرهنگ و نظام اجتماعی میان ایران و آمریکا در وجود شماست؟– نه الزاماً، زیرا افرادی هستند که خیلی راحت با محیط آمریکا ارتباط برقرار می‌کنند. شاید به خاطر این است که من از کودکی تنها بوده‌ام و میل زیادی به شرکت در میهمانی و عروسی ندارم. حتی در مورد مجالس مذهبی نیز اگر در خانه به روضه گوش بدهم راحت‌تر هستم. * رابطه شما با شعر، ادبیات و موسیقی و به طور کلی با عالم هنر و خیال چگونه است؟– سالی که من در دبیرستان سه و نیم نمره تا بیست کم داشتم، ۲ نمره آن از هنر بود. در مورد خط و نقاشی ذوقی نداشتم. هیچ وقت خطم خوب نبوده. به همین خاطر در آمریکا همیشه متن‌هایم را با کامپیوتر تایپ می‌کردم. * در مورد شعر و ادبیات چطور؟– به شعر و ادبیات بسیار علاقه‌مند بودم. در مدرسه علوی به خاطر اینکه انشاء را خیلی خوب می‌نوشتم، سخنران شدم. از زمانی که مطالعه را شروع کردم، خیلی جدی کتاب خواندم. خدا پدرم را رحمت کند. طبع شعری داشت و برای ائمه شعر می‌گفت. به همین خاطر در خانواده ما علاقه به شعر و شاعری وجود داشت اما هنری مثل موسیقی در بین نبود، زیرا آن را حرام می‌دانستند. من تا ۱۵ – ۱۶ سالگی هیچ نوع موسیقی‌ای نشنیده بودم. حتی اگر در تاکسی موسیقی پخش می‌شد، می‌گفتیم لطفاً خاموش کنید. اما بعد از آن کمی تغییر کردیم و حتی قبل از انقلاب موسیقی گوش می‌کردیم. برخلاف فرزندانم، هیچ‌گاه خودم را متعلق به عالم هنر ندانستم. رشته دخترم طراحی داخلی است و پیانو می‌نوازد. پسرم نیز سنتور می‌زند. * آیا شده که همسرتان با پدر و مادرتان گله کنند که این چه رشته‌ای بود که شما انتخاب کردید، مثلاً ای‌کاش کامپیوتر می‌خواندید و در شرکتی کار می‌کردید؟– الحمدالله چون نیاز مالی ندارم، از این جهت ناراحت نیستم، اما به طور کلی وقت زیادی را با کامپیوتر می‌گذرانم. اولین بار بنده کامپیوتر را به وزارت خارجه آوردم و اولین مسئول کامپیوتر وزارت خارجه توسط من با کامپیوتر شخصی آشنا شد. رشته‌ای که انتخاب کردم، مسئولیت بسیار سنگینی را برایم به دنبال داشته است. بسیار اتفاق افتاده که با خود فکر می‌کنم خسارت اشتباهاتی را که من و امثال من در حوزه سیاست خارجی مرتکب شدیم، در واقع ۷۰ میلیون ایرانی متحمل شدند. حتی به این فکر می‌کنم که با این وضعیت، چقدر به جای اجر و ثواب، نگرانی اخروی دارم. البته ناشکری نمی‌کنم؛ زیرا زندگی بسیار راحتی داشتم و به خاطر اموالی که از پدر و مادرم به من رسیده است هیچ‌گاه مشکل مادی نداشتم. هیچ وقت نه نیاز داشتم و نه موقیعتش برایم فراهم شده که از عواید شغلم، چیزی به من برسد و جز حقوقم چیزی دریافت نکرده‌ام. ماشین یا خانه‌ای به خاطر کارم نگرفتم. خانه و هر چیز دیگری که دارم از ارث پدرم و بخشش مادرم است. از این ۲۵ سال کار، هیچ به دست نیاوردم، جز ناسزا؛ هم از طرف مخالفان که من را مانند دیگران می‌دیدند و هم از طرف دوستان خودمان. * نمی‌دانم فیلم «حاجی واشنگتن» مرحوم علی حاتمی را دیده‌اید یا نه؟ داستان فیلم مربوط به سفر اولین نماینده سیاسی ایران در عهد قاجار به ینگه دنیا با همان ایالات متحده آمریکاست. آیا شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با شخصیت حاجی واشنگتن در خود می‌بینید؟ می‌توانید با آن شخصیت شباهت‌هایی داشته باشید یا برقرار کنید؟– شاید شباهتش این باشد که با وجود اینکه با کم و زیادش سی سال در آمریکا زندگی کردم، آداب و رسوم ایرانی و اسلامی خود را حفظ کرده‌ام؛ گرچه امیدوارم نکات مثبتی هم از ظواهر فرهنگ غربی ، مانند احترام به حقوق و وقت دیگران آموخته باشم. ولی در مجموع هنوز فرهنگ غرب برای بنده، یک فرهنگ بیگانه است. * و تفاوت‌های شما با حاجی واشنگتن؟– فکر می‌کنم بقیه ویژگی‌های او، جزو تفاوت‌هایمان باشد. * در پایان تمایل دارم بدانم تعریف شما از خود دیپلماتتان چیست؟ آیا خود را به فرض یک دیپلمات ایرانی شیعه انقلابی مدرن جهانی شده یا چیزی شبیه به این تعبیر می‌دانید؟– شما در انتخاب این عناوین صاحب اختیارید. البته چون بسیار سخاوتمندانه این عناوین را انتخاب کرده‌اید! گذشته از شوخی و بدون تعارف، من خودم را خدمتگزاری می‌دانم که تمام تلاشش را در حد توانش کرده، سعی کرده منافع کشور را فدای منافع خودش نکند و منافع دیگران را هم در نظر بگیرد. قضاوت در مورد نتایج تلاش‌هایم با مردم بلندنظر و پرگذشت است که امیدوارم کاستی‌های مرا ببخشند و البته قضاوت نهایی با خداوند علیم و کریم است که بیش از هر چیز به مغفرت واسعه دل بسته‌ام.

دولتی ها حاشیه سازی نکنند و دودستگی به وجود نیاورند / ایجاد تفرقه و دودستگی در میان مردم، به هر عنوان و با هر توجیه، ضد منافع ملی و ضد آرمانهاست